Jan denkt hardop

---

 

2012-01-15 -Al 21 dagjes rust!

 

Ik heb een dagje rust want ik ben al bijna 60 schreef ik op 19 juli 2011 en het is uitgekomen!

 

Met de kerst lag ik languit op de bank kermend van de pijn na diverse ziekenhuis bezoeken midden in de nacht en plat gespoten met morfine werd ik opgenomen in het vlietland ziekenhuis. Eerst nog even een peukie met zuster Wilma gerookt in zoon hokkie, als of je op de bus staat te wachten!


Het was niet de bus maar een heerlijk ziekenhuis bed. Daar begon het circus bloed afnemen onderzoeken en uiteindelijk had de chirurg tijd om even bij mij lang te komen om te kijken wat er aan de hand was. Het is net of er iemand een nieuw kleurtje wil je maakt even tijd je bespreekt wat je gaat doen en hoppa je gaat de molen in.


Met infuus en al werd ik naar een prachtige kamer gebracht en daar lag ik dan confuus van alles, maar mijn steun en toeverlaat Monique was aan mijn zijde wat heeft Mo het geweldig gedaan van de verzorging thuis als taxi chauffeur en als zuster wat heeft Monique een hoop kwaliteiten.


Daar lag ik dan prins heerlijk in mijn bedje wachtend op wat er komen gaat. Ik moest ingepland worden het voelde wel een beetje als een tussendoortje maar het maakte mij allemaal niet uit als ik maar onder het mes ging. Bijna het zelfde als bij ons op de zaak, zitten de mensen ook te wachten tot ze onder het mes gaan!


Ik had een abces in mijn bil en dat ding hoort er niet, moest er uitgesneden worden! Verdere details zal ik jullie besparen maar met een beetje fantasie kun je begrijpen dat zitten niet mogelijk was. Maar ik lag heerlijk op mijn zij en had diversen pillen gekregen om de pijn te verzachten. Ik mocht niets eten en drinken trek had ik niet en het infuus zorgde voor genoeg vocht.


Eindelijk was het zover ik werd opgehaald om klaar gemaakt te worden voor de operatie. Wat een drukte op de O.K ik was in ieder geval niet de enige. Ik kreeg allerlei plakkers op mijn lijf het was indrukwekkend zoiets maak je gelukkig niet elke dag mee. En daar kwam ik aan op de O.K zoiets zie je alleen maar in films en nu was ik de hoofrolspeler.


Wat een moment als ze het spul geven voor de narcose je wilt het tegen houden en dan word je wakker op de uitslaapkamer! En heb je het hele feestje gemist! En het abces miste ik ook, de pijn was een stuk minder en ik werd terug gebracht naar mijn kamer. Mijn lotgenoot die naast mij lag was inmiddels naar huis en ik had de kamer voor mij alleen dat voelde heerlijk.

Ik had er geen benul van wat ze hadden gedaan zoveel info had ik niet gekregen maar ik voelde dat er een dik verband op mijn bil was geplakt. Ik was nog een soort stoned en ik werd weer wakker toen zuster Monique naast mijn bed zat. Dat voelde goed, ik moest een nachtje blijven en ik keek al uit naar de volgende dag om naar huis te gaan.


Ben inmiddels 21 dagjes thuis iets meer dan een dagje rust, wat ik op 19 juli 2011 schreef. Het eind is in zicht de wond geneest langzaam maar ik verheug me er weer op om te gaan werken.